Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra omnia. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Restncta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restnctionis in motu est.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra omnia. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit.
Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
